We werden gevraagd om de achtergrond muziek te verzorgen tijdens een borrel in het Lucas Bolwerk, dit deden we graag. Zo geschiede.

De desbetreffende zaterdag togen wij gedrieën richting het Lucas Bolwerk en werden ontvangen door de studentes die de drankjes en hapjes rond brachten en enkele bewoners die het geheel in goede banen leidden. Nadat we ons hadden voorgesteld werden we vriendelijk naar de plek gewezen waar we zouden zitten, na wat heen en weer geschuif van stoelen zaten we goed en konden het gevecht met de lessenaars beginnen. Nadat dit eenmaal was gelukt kwamen ook de bewoners langzaam binnenlopen, wij zaten klaar om ze te verwelkomen met een paar leuke muziekjes. Terwijl wij lekker op dreef aan het spelen waren bleken de bewoners al onderlinge weddenschappen gesloten te hebben over wie van ons het oudste was (niet gevreesd, er werd niet echt gewed), na een tijdje kwamen er een paar onze kant op wandelen. Na een kort gesprekje kwam de grote vraag; ‘Wie van jullie is eigenlijk het oudst? Niet zeggen, ik denk jij!’ Wanneer dit bleek te kloppen volgde er een vrolijke ‘Ik zei het toch?’ tegen een buurman of vrouw.

Een paar muziekjes later volgde er door de bewoners van het Lucas Bolwerk een paar speeches, deze gingen over de geschiedenis van het gebouw en waren erg interessant om te horen. Nadat de verschillende speeches over waren konden wij weer verder met de muzikale omlijsting van die middag. Toen ons werk erop zat werden we bedankt met een kaart waar in vrolijke gekleurde letters ‘hartelijke bedankt’ opstond. Wij vertrokken met een leuke en vrolijke ervaring naar huis.